„Skąd”, czy „z kąd” - poprawna pisownia

Zaimek skraca wypowiedź i nie powinien wpływać na jej treść. Używając go w zdaniu należy mieć na uwadze, że zaimek musi w sposób wiadomy (dla odbiorcy) zastępować określone słowa. Nie należy się przy tym sugerować, że zaimek może zastępować jedynie imię. W języku polskim może on pełnić funkcję różnych części mowy.

Wyróżniamy:

- zaimki rzeczowne
- zaimki dzierżawcze (czyj, czyjś, czyjkolwiek, niczyj, jej, jego, ich, mój, twój, swój, nasz, wasz)
- zaimki zwrotne (sobie, się /siebie)
- zaimki określone (taki, taka, takie, tacy, takie, tak, tu, tam, stąd, stamtąd, tędy, wtedy, ten, ta, to, ci, tamten, tamta, tamto, tamci, tamte, ów, owa, owo, owi, owe)
- zaimki względne i pytajne (kto, co, jaki , jaka, jakie, jacy, która które, którzy, kiedy, gdzie, jak, którędy, skąd, dokąd, ile)
- zaimki nieokreślone
- zaimki upowszechniające (każdy, każda, każde, wszyscy, wszystkie, wszystko, zawsze, wszędzie)
- zaimki przeczące(nikt, nic, żaden, żadna, żadne, niczyj, nigdzie, nigdy, donikąd, nijak)

To właśnie pisownia jednego z zaimków względnych i pytajnych przysparza wielu tyle trudności.
Należy mieć na uwadze, że zaimki pytajne i względne określają zarówno miejsce, czas, sposób, ruch, miejsce rozpoczęcia ruchu (SKĄD), cel ruchu, czy ilość. Używa się ich do zadawania pytań, czy wskazywania szczegółów lub jako zaprzeczenie temu co ktoś powiedział.

Zaimek „skąd” zastępuje zatem w pytaniu miejsce, przyczynę, czy źródło oraz można go wykorzystać do zanegowania wypowiedzi innej osoby np.

Funkcja pytająca: „Skąd taki pomysł?”

Funkcja względna: „Pójdź sobie tam skąd przybyłeś”

Funkcja zaprzeczająca: „Ogłosiłeś już to? – Skąd!”

Zgodnie z zasadami polskiej pisowni zaimek „skąd” piszemy łącznie i przez „s”, a nie „z kąd”.